(Całkiem) Niezła Sztuka

Komentarz jest zbędny. Ta piosenka mówi sama za siebie i najlepiej oddaje różne emocje..

Człowiek człowiekowi wilkiem Człowiek człowiekowi strykiem Lecz ty się nie daj zgnębić Lecz ty się nie daj spętlić Człowiek człowiekowi szpadą Człowiek człowiekowi zdradą Lecz ty się nie daj zgładzić Lecz ty się nie daj zdradzić Człowiek człowiekowi pumą Człowiek człowiekowi dżumą Lecz ty się nie daj pumie Lecz ty się nie daj dżumie Człowiek człowiekowi łomem Człowiek człowiekowi gromem Lecz ty się nie daj zgłuszyć Lecz ty się nie daj skruszyć Człowiek człowiekowi wilkiem Lecz ty się nie daj zwilczyć Człowiek człowiekowi bliźnim Z bliźnim się możesz zabliźnić   ("Człowiek człowiekowi", E. Stachura)

Jeszcze przez dwa dni w ramach Winiobraniowych Sportkań Teatralnych w Lubuskim Teatrze w Zielonej Górze będzie można zobaczyć wyjątkowe spektakle. W piątek na zielonogórskiej scenie dwukrotnie będzie można zobaczyć gościnny występ Teatru Capitol z Warszawy . O godzinie 17.30 i 20.00 aktorzy stołecznego teatru wystawią sztukę zatytuowaną „Przekręt (nie)doskonały, czyli kto widział Pannę Flint?”. Spektakl jest czymś idealnym dla wielbicieli komedii. Opowieść dotyczy bowiem próby odnalezienia nie do końca uczciwych sposobów na zwiększenie swoich zysków, które prowadzą do bardzo dziwnych sytuacji. W rolach głównych będzie można zobaczyć między innymi Joannę Moro, Łuksza Nowickiego czy Maję Bohosiewicz. Więcej informacji na temat wydarzeń w Teatrze Lubuskim można znaleźć tu: http://teatralny.pl/teatr/lubuski-teatr-im-leona-kruczkowskiego,844.html . Z kolei na sobotę zaplanowano dwa pokazy spektaklu „Pod niemieckimi łóżkami”. Tym razem na deskach Lubuskiego Teatru będzie można zobacz

twoje ciało moje dzieło z gliny głodu wyrzeźbione fantastycznie czułym dłutem precyzyjnej dłoni tętna świetną lampą serca w pełni znakomicie oświetlone gdy paruje niewidzialnym światłem ciepła twoja skóra się wydaje być jak ciekła widzę cyple sutków spina parabola stromej tęczy za tą bramą mi nie zna jeszcze bliżej twarz lecz blisko piąstka pięty gdy podnosisz nogę długa perspektywa nieskończonej łydki uda milowego ile metrów warg mieć trzeba by całować

Edith Piaf, a w zasadzie Edith Giovanna Gassion przyszła na świat w Paryżu w grudnio 1915 roku. Niektórzy twierdzą, że ta niezwykła francuska artystka przyszła na świat na chodniku przy jednej z paryskich ulic. Ojcem Edith był akrobata cyrkowy  Louis Alphonse Gassion, matką Annetta Maillard śpiewaczka bardziej znana jako Line Marsa. Porzuconą przez matkę Edith przygarnęła babka Emma – prowadząca dom publiczny. W jej wychowaniu pomagały pracujące tam prostytutki. Podobno w wieku trzech lat póżniejsza gwiazda straciła wzrok. Poprawa nastąpiła dopiero cztery lata później. Jak wynika z jej biografii jako nastolatka śpiewała na ulicy. To właśnie dzięki temu zauważył ja Louis Leplee, który zatrudnił ją w swoim kabarecie. Drugą wojnę śwoatową Piaf spędziła grająć w lokalach oraz współpracując z francuskim ruchem oporo. W tym czasie zmarła również jej jedyna córka, mająca zaledwie dwa lata. Edith Piał zachwycała swoim głosem i wielką ekspresją nie tylko Francuzów. Sporo sukcesów odn

To, co dziś przypadkiem znalazłam bardzo mnie ucieszyło - do tej pory nie wiedziałam bowiem, że niektóre z programów TVP Kultura można oglądać na VOD. To świetna alternatywna, szczególnie dla tych, osób, które tak jak ja większość dnia (stety, bądź nie) spędzają przed kompem, a którym telewizor służy przede wszystkim jako mebel do zbierania kurzu. Dzięki TVP!

[Ska] Noc ujada Dzień parzy Może później Jakieś później skądeś Pod ciężką powieką Na skostniałej plaży Pyszne popołudnie Gotowe do drogi Fala czeka Ujada Zstępuje w głąb Siebie łowi sortuje Skądeś wlecze Warkocz ości morszczyn Warkot diesla Serce Na skakance [Yn] Wyszparowane usta i palce wyszparowane Tyci żargon z gazety Luna z takim halo Zdarzy się raz W mlasku toksyn Fala wyłoży status Awenturyn ukoi rozszarpie ukoi rozszarpie Telefon Raz na tydzień Dwie lub trzy minuty Coraz Rzadziej skryśli się znak na fali Wyślizgnie na rymie ze strużyn z żurnala księcia księdza doktora Chroma noc Skisły świt Jedna Dwie minuty Marcin Sendecki – poeta, urodzony w 1967 roku. Zaliczany do ścisłego grona najwybitniejszych artystów swojego pokolenia. Pochodzi z Gańska, aktualnie mieszka w Warszawie. Dotychczas wydał 10 książek i arkuszy poetyckich, m.in. „Trap” (2008), „Pół” (2010), „Żegnaj, laleczko. Wiersze noir” (2010).

Janusz Majcherek, polski filozof oraz socjolog kultury urodził się w Krakowie pod koniec grudnia 1955 roku. Ten publicysta i wykładowca akademicki ukończył filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Doktoryzował się w 1992 roku, rozprawą noszącą tytuł „Metodologiczne konsekwencje relatywizmu kulturowego”. Kilkanaście lat później habilitował się. Tym razem na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytety Wrocławskiego. Jego praca nosiła tytuł „Źródła relatywizmu w nauce i kulturze XX wieku. Od teorii względności po postmodernizmu. W latach 90-tych publikacje i artykuły Janusza Majcherka ukazywały się na łamach takich gazet jak „Życie Warszawy” czy „Rzeczpospolita”. Od 1989 roku jego teksty publikowano również w „Tygodniku Powszechnym”. W 1999 roku Jerzy Majcherek został uznany najlepszych publicystą roku i nagrodzono go Grand Press. Obecnie felietony Janusza Majcherka można znaleźne między innymi na portalu: teatralny.pl: http://teatralny.pl/artykuly/autor/janusz-majcherek,228.html .

Przegląd Nowego Teatru dla Dzieci to impreza organizowana od 2013 roku. Jej celem jest pokazanie wrocławskim widzom najważniejszych trendów w aktualnych sztukach performatywnych dla najmłodszych. Tegoroczna, trzecia już edycja rozpoczęła się pod koniec maja. Tym razem najwięcej uwagi poświęcono formie spektakli dla dzieci oraz młodzieży gimnazjalnej i licealnej. Wśród Przeglądowych przedstawień królowały więc widowiska lalkowe, marionetki i pacynki. Coś dla siebie mogli znaleźć również wielbicieli teatru cieni. Podczas 3. Przeglądu Nowego Teatru dla Dzieci nie zabrakło również dyskusji. W panelu poprowadzonym przez Łukasza Drewniaka udział wzięły polskie dramatopisarki. Całej imprezie od samego początku towarzyszył również plenerowy interdyscyplinarny Ogród Sztuki. To właśnie w jego ramach każdego dnia odbywały się bezpłatne warsztaty. Wybrane elementy programu: 29/05/15 17.00       Gimnastyka Wyobraźni - Warsztaty Tworzenia Opowieści 18.00       Noc Bez Księżyca - Wrocł

Majowy repertuar krakowsiego Teatru Groteska to kilkanaście ciekawych spektakli dla dzieci. Wśród nich można znaleźć takie tytułu jak: Bajka o Szewczyk, Teatr Groteska - plakat Bajka o Szewczyku "Bajka o Szewczyku" składa się z dwóch części. Spektaklu oraz warsztatów teatralnych, wzbogacających i uzupełniających przedstawienie. Reżyseria, inscenizacja: Krzysztof Falkowski Scenografia: Krzysztof Falkowski, Magdalena Siejko Muzyka: Krzysztof Falkowski Wykonanie i aranżacja muzyczna: Antoni Kulka - Sobkowicz Lalki wg projektu Krzysztofa Falkowskiego: Zdzisław Błosiński Inspicjent: Barbara Cieślak Obsada: - Rafał Szumski    - Monika Filipowicz    - Maja Kubacka    Parter:     22 zł - bilet normalny (indywidualny)     20 zł - bilet zbiorowy (dla grup) Balkon:     17 zł - bilet normalny     15 zł - bilet grupowy Ładne kwiatki W krainie kwiatów pojawia się potwór. Pe… – lepiej nie wymawiać jakie ma imię. Kwiaty najpierw wpadają w popłoch, a potem po

Maj to wymarzony miesiąc dla wszystkich wielbicieli teatru mieszkających w Łodzi (choć nie tylko). To właśnie w tym miesiącu „matur” w mieście tym organizowanych jest kilka festiwali teatralnych. Oto parę informacji na temat każdego z nich. Festiwal Szkól Teatralnych plakat, źródło: festiwalszkolteatralnych.pl Festiwal Szkół Teatralnych Już jutro wystartuje 33. Festiwal Szkół Teatralnych. Impreza potrwa do 10 maja, a podczas jej trwania studenci wydziałów aktorskich wszystkich  publicznych szkół teatralnych będą mogli spotkać się na deskach teatrów: Nowego im. K. Dejmka, Studyjnego Szkoły Filmowej oraz im. S. Jaracza. Jak co roku i tym razem w programie nie zabraknie spektakli dyplomowych. Festiwal Szkół Teatralnych organizowany jest w Łodzi od 1983 roku. Łódzkie Spotkania Baletowe Międzynarodowy festiwal, którego motywem przewodnim jest balet odbywa się w Łodzi od 1968 roku. W imprezie biorą udział nie tylko zespoły ze Starego Kontynentu, ale również goście ze Stanów Zjed

Krzysztof Gorbaczewski przyszedł na świat pod koniec lutego 1983 roku w Białymstoku. Jego twórczość to nie tylko reżyseria teatralna, ale i scenografia. Gorbaczewski to także autor wielu adaptacji. Jego sztuki to przede wszystkim spektakle interdyscyplinarne, będące połączenie sztuki teatralnej z tymi wizualnymi czy performancem. Krzysztof Gorbarczewski to absolwent wydziału Reżyserii Dramatu w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego. To właśnie tu trafił na Krystiana Lupę, z którym współpracował z przy „Factory 2” wystawianym w Starym Teatrze w Krakowie. Jego debiut miał miesjce w 2008 roku, kiedy to przygotował adaptację do „Chóru sportowego: autorstwa Eldriede Jelinka wystawianego w Tetrze Dramatycznym w Opolu. Rok później na deskach tego samego teatru można było oglądać reżyserowaną przez niego „Odyseję”. Jego kolejne realizacje to m.in. „Opętani” wystawiani w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu czy „Nirvana” prezentowana w Teatrze Polskim we Wrocławi

Kwiecień w Ktakowskim Teatrze Scena STU zapowiada się wyjątkowo. Kilka tytułów zapowiada się szczególnie ciekawie – stąd pomysł na ten wpis i moja całkowicie subiektywna ocena tego, na co warto się wybrać :) „Firma dziękuje” Sztuka „Firma dziękuje” to opowieść o wiecie korporacji. Co prawda trochę w niej komizmu, ale w gruncie rzeczy historia jest pełna goryczy. Można w niej poznać przypadki ludzkich trybików, wewnętrznych gier czy wyścigu szczurów. Choć spektakl przedstawia kilka sytuacji z życia jednego z pracowników pewnej firmy w rzeczywistości jest odzwierciedleniem okrutnych mechanizmów rynkowych i systemu, który rządzi światem. „Rozmowy z diabłem. Wielkie kazanie księdza Bernarda” Spektakl „Rozmowy z diabłem. Wielkie kazanie księdza Bernarda” to ponad godzinna sztuka, w której widzowie mają szansę uwierzyć w Diabła i zupełnie zatopić się w świecie przedstawionym. Przedstawienie w reżyserii Krzysztofa Jasieńskiego jest teatrem w najlepszym wydaniu, który naprawdę dotyka i potrafi

  Od 21 lutego do 22 marca we Wrocławiu można oglądać wystawę rysunków Zdzisława Beksińskiego. Kolekcję blisko 80 rysunków pochodzących przede wszystkim z lat pięćdziesiątych, sześćdziesiątych oraz siedemdziesiątych można oglądać w Centrum Kultury „Zamek”. Ceny biletów: 6 zł  normalny 4 zł ulgowy ( studenci do 26 roku życia, emeryci, renciści, inwalidzi) 3 zł / os bilet grupowy( min 10 osób) Galeria ZAMEK w Centrum Kultury "Zamek", pl. Świętojański 1, Wrocław   Galeria czynna: poniedziałek - piątek: 8:00 - 20:00 sobota - niedziela: 10:00 - 18:00 Więcej szczegółów tu: http://www.zamek.wroclaw.pl/CMS/kalendarz_imprez_2015/02_beskisnki.html

W ramach cyku „Artysta-inspiracja” dziś chciałabym napisac kilka słów o wybitnej postaci, jaką bez wątpienia był Gustaw Holoubek. Gustaw Teofil Holoubek urodził się w Krakowie 21 kwietnia 1923 roku. Szerszej publiczności dał się poznać jako utalentowany polski aktor teatralny oraz filmowy. W swojej karierze wielokrotnie i z sukcesami podejmował się reżyserowania spektaklu. Przez pewien czas stał również na czele kilku teatrów. Przez dwie kadencje był posłem, przez jedną senatorem. W czasie drugiej wojny światowej jako ochotnik zaciągnął się do armii. Jako Jeniec trafił do obozu w Magdeburgu oraz Torunia. Ze względu na zły stan zdrowia został jednak zwolniony i w 1940 roku wyszedł na wolność. Do końca wojny był pracownikiem krakowskiej gazowni. W 1947 roku Gustaw Holoubek został absolwentem Państwowego Studium Dramatycznego. W tym samym roku po raz pierwszy pojawił się na teatralnej scenie. Jego debiutancką rolą był Charys w sztuce „Odys u Feaków” wystawianej w Starym Teatrze w K

Natalia LL, a dokładnie Natalia Lach-Lachowicz przyszła na świat w kwietniu 1937 roku niedaleko Żywca. Przez lata swojej artystycznej działalności zajmowała się między innymi grafiką oraz malarstwem. W latach siedemdziesiątych jej aktywność przybrała również postać performance'ów. W jej portfolio powoli zaczęły pojawiać się również instalacje, fotografie praz rzeźby. Prace Natalii LL trudno sklasyfikować do jednego nurtu. Najczęściej jednak wskazuje się, że jest w nich coś z konceptualizmy, foto- czy body-artu. Oto kilka z jej najbardziej rozpoznawalnych dzieł: Fotografia intymna To instalacja, która czerpie z po-artu. Charakterystycznie przejaskrawiony erotyzm, celowo zbliża się tu do granic pornografii. To właśnie w ich ramach powstały Sztuka konsumpcyjna i Sztuka postkonsumpcyjna.    Śnienie i Piramidy Obie prace stanowią nawiązanie do przeżyć osobistych artystki.  Śnienie  Puszysta tragedia To dzieła powstałe pod koniec lat osiemdziesiątych. Wśród

Warszawski klub komediowy od niedawna ma nową siedzibę. Obecnie można do niego zawitać tuż przy Placu Zbawiciela, wchodząc od ul. Nowowiejskiej.  http://teatralny.pl/teatr/klub-komediowy,881.html Jedak nie sama nowa siedziba jest tu najważniejsza. Klub komediowy to klubokawiarnia i miejsce pełne ciekawych inicjatyw. Można więc w nim natrafić na występy Teatru improwizowanego czy pokazy stand-uperów. Zdarzają się również wieczory poświecone kabaretom literackim czy upływające w bardzo dobrej muzyce. Jednak poza stawą dla ducha w Klubie komediowym można znaleźć i coś dla ciała. Stali bywalcy klubokawiarni ceną sobie to miejsce przede wszystkim za promowanie niezamężnej komedii oraz odważne podejście do eksperymentów. Samym twórcom zależy zaś na tym, aby Klub komediowy swoim charakterem nawiązywał do Kabaretu Starszych Panów, Piwnicy pod Baranami czy tradycji amerykańskich Comedy Clubs.

  Tytuł filmu „porno dla mamusiek”, który w walentynki wszedł do kin, wcale nie jest przywoływany przeze mnie bez powodu. Jednak kolejny powód do odmieniania przez niemal wszystkie przypadki „50 twarzy Greya” stał się dla mnie idelanym pretekstem do nawiązania do sztuki „Klaps! 50 twarzy Greya”. Ten kto widział miał ogromne szczęście. Ci co nie mieli okazji niech żałują. Bo przedsawienie to bardzo żwawa, ale i niezwykle śmieszna opowieść. Poza samą niezwykłą warstwą tekstową do odbiorców przemawia głównie to, że aktorzy bawią się w czasie sztuki, tak samo dobrze jak widzowie. Dzieło jest niezwykle udaną parodią, która daje bardzo wiele klapsów w tyłek. Spragnionych reszty pikantnych kąsków odsyłam do całej recenzji: http://teatralny.pl/recenzje/klaps-czyli-50-twarzy-greya,384.html

Tak właśnie brzmi jednego z najnowszych spektakli Poznańskiego Teatru Nowego. Premierę sztuki zaplanowano na 24 stycznia. Reżyserem Dzieci Zony jest Grzegorz Reszka, który wziął na warsztat przekład Jakuba Adamowicza. Zona to specyficzna „kraina”. Niewielki raj, odgrodzony od reszty świata wielkim murem. Zona rządzi się swoimi prawami. To co niezbędne – od pieniędzy czy marzeń dostarcza państwo. Najbardziej „zasłużeni” mają nawet szansę na medal. Doceniane są przede wszystkim skromność oraz wierność. Dobrze jest także wykazywać się posłuszeństwem i na wszelki wypadek trzymać język za zębami. Sytuacja zmienia się gdy wśród dzieci zony pojawia się przybysz z wolnego świata. Jego propozycja wydaje się nie do odrzucenia. Pytanie tylko czy żyjący za murami będą w stanie zrezygnować z raju. Więcej na temat repertuaru Teatru Nowego z Poznania.

Komentarz jest zbędny. Jego prace mówią wszystko.

Tak przy okazji tego, że musical Metro będzie do obejrzenia na żywo we Wrocławiu 

Większość z nas zapewne kojarzy ją z ról na dużym ekranie. Jednak Agata Kulesza to również świetna aktorka teatralna.   Jej artystyczne popisy można było oglądać m.in. w Teatrze Ateneum w spektaklu Merylin Mongoł, w reżyserii samego Bogusława Lindy. Premiera sztuki miała miejsce w kwietniu 2012 rok. Na żywo aktorom akompaniamentowali Bartłomiej Krauz, Robert Siwak czy Fabian Włodarek.   Merylin Mongoł to sztuka autorstwa jednego ze współczesnych rosyjskich dramatopisarzy, Nikołaja Koloda. Spektakl grano niemal na całym świecie. Jego popularność to przede wszystkim zasługa podejścia do świata „przedstawianego” Nie ma ty upiększeń czy podkręcania kolorów. Dotyka za to rzeczywistość. Czasami bardzo boleśnie. Choć spektakl w reżyserii Lindy to także opowieść o wielkich i bardzo pięknych marzeniach. Bardzo liczę na to, że jeszcze będzie dane zobaczyć mi go na żywo :)

Pewnie mało kto jeszcze o tym nie słyszał, ale polski film Ida zdobył dwie nominacje do Oscara. Dzieło Pawła Pawlikowskiego będzie walczyło o jedna z najbardziej prestiżowych statuetek w kinematografii w kategorii najlepszy obraz nieanglojęzyczny i za najlepsze zdjęcia. Te ostatnie to efekt współpracy Łukasza Żala i Ryszarda Leńczewskiego. Sama nie miałam okazji jeszcze filmu oglądać, ale jest na mojej liście MUST WATCH :) Akcja filmu jest powrotem do Polski początku lat 60-tych ubiegłego stulecia. Ida to opowieść o młodej Annie, która jako dziecko wychowywała się w zakonie. Ona również wiąże swoje życie z posługą bogu. Jednak na krótko przed złożeniem ślubów spotyka swoją ciotkę – swoją jedyną krewna. To właśnie od niej dowiaduje się o tragicznym losie swoich bliskich, a także poznaje prawdę o swoim pochodzeniu.

MniejZNANI to cykl, w którym chciałabym prezentować te mniej znane teatry. Ich mniejsza popularność wcale nie jest efektem mniej dobrych pomysłów czy talentu. Wręcz przeciwnie, nierzadko są najlepszym dowodem na to, że prawdziwa miłość do sztuki i teatru w zupełności wystarczą do tworzenia czegoś naprawdę dobrego.     Jako pierwszy chciałabym więc przedstawić nowosolski Teatr Terminus A Quo . Teatr zaliczany jest do nurtu tych alternatywnych, a jego początki sięgają 1976 roku. W tworzonych przez siebie inscenizacjach wykorzystuje eksperymentalne formy pracy scenicznej, wywodzące się z doświadczenia Jerzego Grotowskiego, polskiego reżysera teatralnego, uważanego za jednego z reformatorów teatru.   Obecnie T erminus A Quo ma na swoim koncie ponad 200 premier. W repertuarze teatru znajdują się zarówno autorskie spektakle jak i inscenizacje oparte o poezję czy performance. Współpracujących z teatrem aktorów często można również podziwiać w przedstawieniach ulicznych czy

Choć szczegóły dotyczące tegorocznej edycji Malta Festival Poznań nie są jeszcze znane, już teraz chciałabym napisać kilka słów o tym wydarzeniu.      Event uznawany jest bowiem za jedno z najważniejszych festiwali artystycznych w naszej części Europy. To właśnie do Poznania, poczynając od 1991 roku, na przełomie czerwca i lipca zjeżdżają wielbiciele teatru z różnych stron świata. To także idealne miejsce dla tancerzy oraz fanów sztuki filmowej czy muzyki. Każdego roku festiwal organizowany w stolicy Wielkopolski jest szansą na zaprezentowanie teatrów offowych, nierepertuarowych i tych działających eksperymentalnie. Tylko w 2014 roku podczas MFP dwoją sceniczną wrażliwość odsłonili przed publicznością artyści z Węgier, Peru, Argentyny, Belgii czy Kolumbii. Podczas imprezy można było również oglądać występy naszych polskich grup teatralnych. 2014 roku był jednak dla MFP ważny również z innego powodu. To właśnie podczas tej edycji zaplanowano wystawienie kontrowersy

Ach! Odessa – Mama! byłam, widziałam, polecam.    Spektakl to ponad trzy godziny wgniatającej w fotel sztuki, która działa na wszystkie zmysły. Tym razem musical można było oglądać w Lubuskim Teatrze w Zielonej Górze, a jego inscenizacji podjął się Jan Szurmieja. Wzruszająca Mołdawianka czy pełna energii Amerykanka to tylko niektóre ze świetnych piosenek, jakich w tym spektaklu wiele. Po raz pierwszy widziałam, aby na koniec CAŁA publiczność dziękowała aktorom na stojąco, a ci zdecydowali się bisować. Jednak najlepszą recenzją musicalu Ach! Odessa – Mama! jest chyba t, że wejściówki na sylwestrowy spektakl były niedostępne już połowie miesiąca.   Screen: teatr.zgora.pl  

Początek nowego roku to czas postanowień. Zawsze podchodziłam do nich dość krytycznie, uważając, że lista to do w kolejnym roku, prędzej czy później staje się tą not to do. Tym razem będzie jednak inaczej. I ja zamierzam sobie coś postanowić. Jeśli mi się uda, będę z siebie bardzo, bardzo dumna. Na mojej liście pojawią się zaś te miejsca kultury, które w tym roku KONIECZNIE muszę zobaczyć. Oto ona:   1. Teatr Polonia 32 Omdlenia , w których na jednej scenie można podziwiać Jerzego Łapińskiego, Jerzego Stuhra i Krystynę Jandę to wystarczająco dobry powód, aby czym prędzej wybrać się do warszawskiego Teatru Polonia. Spektakl znajduje się w repertuarze do 22 lutego, ale i później na pewno będzie jeszcze o czym marzyć. Przez pierwsze dwa miesiące na scenie teatru kierowanego przez Krystynę Jandę będzie można oglądać również Choć ze mną do łóżka . Sztuka wydaje się tym bardziej ciekawa, że jedyną rolę odgrywa w nim Sona Bohosiewicz. 2. Muzeum Historii Żydów Polskich Skoro już p